İnsanları gözlemliyoruz hepimiz. Her daim burnumuzun dibindeler çünkü, tatmin edilmemiş duygularıyla. İnsanlık böyle birşey, egolardan ibaret. Mütevazi ve sevimli görünmeye çalışarak sadece ve sadece kendi istekleri, ihtiyaçlarını bize diretmeye çalışıyorlar. Dönüp kendilerine bakmıyorlar, oto-kontrolleri işlemiyor. Egolar öyle yükseklerde geziniyor ki, sadece kendilerini doğru eylemciler sanıyorlar. Onlardan öncesi ve sonrası yok.
Diyelim ki, egoyu insanlığın dünyaya tutunma sebebi olarak kabul ettik: Peki geçmiş zamanda kendi yaptıklarını, aynı tür davranışlarda bulunduklarını, yani isteklerinin aslında sadece kendilerini ilgilendirdiğini neden anlamıyorlar, nasıl görmüyorlar? Başkalarını eleştirirken biraz da tarihe göz atmak gerekmez mi?
Bilmem nasıl anlatayım? Öfkeleniyorum: Kendi eylemlerini tarihe maledip önemsenmek ve değerlendirilmek isteyenler, önceki ulusal tarihi durumların kendi yaptıklarından daha önemli olaylar olduğunu nasıl göremiyorlar? Nasıl algılamıyorlar? Bunlar ki zeki insanlar, yaratıcı insanlar. Ego bu kadar mı kör ediyor bir insanı?
İşte budur insan olma durumu. "İnsanlık" budur özetle. İşte bu yüzden insan olma durumunu ve insanlığı sonuna kadar kınıyorum. Kabul etmek istemiyorum.
Egolarınızı bana yanaştırmayınız lütfen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder