Sokak Çocukları

mevsimsiz bir yanılsamanın
sıradışı fiilleri
açlık gibi uğulduyor kulaklarımızda, midemiz çıkmazında
bahtsız soğuklarda açıyor mor afrika menekşeleri

yorgunuz, ama hareket kabiliyetimiz
yine de sınırsız

sahibi miyiz türkülerin?
isimsiz çiçekler açtırıyoruz sonbaharda
dellenmiş çocuklar gibi koşuyoruz
dikeni yeni yetme bahçevanlarda

öyle bir iklim ki
sıcağı da soğuğu da olmak ötesinde
bir şey sanki
galiba itici gibi gelen
ağzımızdaki dil tadında
peltek, yumuşak ve çelimsiz
iğrenç desek olur mu acaba
yoksa ayıp mı olur?

kim bilir kimden etkilenmiş
bu gece vakti
yatağa sığdıramadığı koynunu
kaybolmuş sokak çocuklarının
bayram şenliğine alıp götürmüş

onlar ki
her gece ateş etrafında
hiç yaşayamamalarını kutlamadalardır
bir mazgal tazeliğinde
fırından yeni çıkmış sıcak simitleri duyumsarken
yaşamın sadeliği burun deliklerini sızlatır
anlamamazlıktan gelmek erdem olmuştur
sanki bir dirhem bir çekirdekte
belki yalın duyguları tökezlerken
bir kaya parçasında
karanlık sokağın belalısı girer
ıslak rüyalarına
köşedeki romen bakire kadın bakar gözlerine
jartiyerini çekiştirerek
müzmin sinüziti akar vajinasından
kanalizasyon deliklerine
yine de "mutlu" olmak kalır geriye
bir kenar tazeliğinden

akar devinerek
akar rüzgarda
akar denize